پیام یک بازمانده هولوکاست به ابراهیم رئیسی: شفقت بیاموزید

یکی از بازماندگان ۹۱ساله «هولوکاست» از رییس جمهوری ایران دعوت کرده است تا پس از رد علنی هولوکاست در این هفته، «شفقت» بیاموزد و خود را آموزش دهد.  

«ری گلدفارب» که در یک خانواده یهودی لهستانی در بلاروس امروز به دنیا آمده است، به «ایران‌وایر» گفت: «می‌خواهم ابراهیم رئیسی را به شهرم ببرم و از او بخواهم قبری را که در آن سه هزار نفر به ضرب گلوله کشته و دفن شده‌اند، باز کند.»

ابراهیم رئیسی روز دوشنبه ۲۸ شهریور ۲۰۲۲ برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد وارد نیویورک شد. در اولین مصاحبه‌اش با یک رسانه غربی پس از تحلیف سال گذشته، «سی‌بی‌اس‌نیوز» از او پرسید که آیا قبول دارد قتل عام شش میلیون یهودی در جنگ جهانی دوم اتفاق افتاده است؟

رییس‌جمهوری ایران در پاسخ به «لسلی استال»، مجری برنامه گفت: «ببینید! وقایع تاریخی باید توسط محققان و مورخان بررسی شوند. نشانه‌هایی وجود دارد که این اتفاق افتاده است. اگر چنین است، باید اجازه دهند که بررسی و درباره آن تحقیق شود.»

یهودی‌ستیزی و انکار هولوکاست در ایران از زمان انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ بیداد می‌کند و امروزه در اطلاعیه‌های عمومی، رسانه‌ها و کتاب‌های درسی مدارس تبلیغ می‌شود. این مساله در اواسط دهه ۲۰۰۰ میلادی، در دوران «محمود احمدی‌نژاد» به اوج خود رسید.

اظهارات رئیسی در اولین سفرش به عنوان رییس جمهوری به یک کشور دموکراتیک و پیش از اجلاس رهبران جهان  باعث خشم و محکومیت «کاخ سفید» و «مرکز یادبود هولوکاست» معروف به «یاد واشم» در اسرائیل شده است.

برای ناظران نیز پاسخ رییس جمهور ایران ناامید کننده بود. گلدفارب به «ایران‌وایر» گفت: «محل‌هایی که جنایات رخ داده‌، توسط دولت‌ها حفظ شده‌اند. آن‌ها را پنهان نکرده‌اند. شاید او به این واقعیت عادت نکرده باشد که برخی از دولت‌ها جنایات خود را اعتراف کنند.»

گلدفارب که با نام «راشل موترپرل» در شهر کوچک «دوکسایس» در لهستان به دنیا آمد، ۱۰ ساله بود که آلمان به اتحاد جماهیر شوروی حمله کرد و سرزمین‌های اشغالی را تحت سیطره نازی‌ها قرار داد.

یهودیان در دوکسایس را وادار به پوشیدن نشان‌های زرد کردند و در یک محله یهودی‌نشین، در نزدیکی کنیسه که با دیوارها و سیم خاردار از بقیه شهر جدا شده بود، محبوس کردند. سال بعد، کشتار دسته جمعی یهودیان آغاز شد.

یک شب قبل از پایان قتل‌عام، خانواده گلدفارب فرار کرد و در خانه کشاورزی در روستای مجاور پناه گرفت. اما پدر گلدفارب و برادر کوچک‌ترش، «شلومو»، به آلمانی‌ها لو داده و کشته شدند. راشل و مادرش به محله یهودی‌نشین دیگری در «گلبوکی» گریختند و با استفاده از فرصت، به گروهی از پارتیزان‌های روسی در جنگل ملحق شدند.

در اواخر سال ۱۹۴۴، این زوج از طریق کوه‌های آلپ به «لوبلین» در لهستان و بعداً به ایتالیا رفتند. سرانجام در سال ۱۹۴۷، مادر و دختر به ایالات متحده مهاجرت کردند؛ جایی که راشل با هاروی گلدفارب، یکی دیگر از بازماندگان هولوکاست ازدواج کرد.

امروز گلدفارب در «موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده» در واشنگتن دی‌سی داوطلبانه کار می‌کند. او به «ایران‌وایر» گفت: «خاطرات من در دوران کودکی ناقص و بیشتر شبیه یک سلسله عکس و اسلاید هستند.

به یاد می‌آورم که در فضایی بسیار شلوغ، در حالی که مردم را از خانه ما بیرون می‌کشیدند و به قتل می‌رسانند، مخفی شده بودم. یادم می‌آید که در خانه آن کشاورز زندگی می‌کردم. همسایه‌ها شلومو را برای ۱۰ کیلو شکر به آلمانی‌ها لو دادند. آن‌ها زندگی او را فروختند. من زنانی را به خاطر می‌آورم که من و مادرم را فراری دادند، زیرا مادرم می‌دانست که بعداً من را هم خواهند برد. تنها چیزی که می‌توانم بگویم، این است که هر کسی که هولوکاست را انکار می‌کند، باید چنین چیزی را پشت سر می‌گذاشت.»

ایران در طول جنگ جهانی دوم کشور متفاوتی بود. بلافاصله پس از جنگ، برای مدت کوتاهی این کشور میزبان هزاران جوان پناهنده یهودی لهستانی بود که به «بچه‌های تهران» معروف شدند. بسیاری از آن‌ها پس از سال ۱۹۴۸ به اسرائیل انتقال یافتند.

گلدفارب می‌گوید در آن زمان و اکنون، یهودیان ایران را کشوری زیبا می‌دانند: «ایران جایی بود که یهودیان با آزادی و کمک استقبال می‌شدند؛ درست مثل داستان‌های انجیلی. من نمی‌توانم درک کنم که چرا اکنون این‌قدر خصمانه رفتار می‌کنند.»

گفت که اگر فرصت ملاقات با رئیسی را داشت، او را به زادگاهش، جایی که تمام خانواده‌اش در آن‌جا دفن شده‌اند و هم‌چنین به «آشویتس» و مکان‌‌های مستند جنایات و قساوت اروپا می‌برد.

او اضافه کرد که مطابق دو کتاب مقدس «تورات» و «قرآن» و هم‌چنین «انجیل»، به او شفقت را می‌آموخت: «همه انسان‌ها به نحو یکسانی به یک زندگی آزاد، زندگی با درک دیگران و درک شدن توسط دیگران تمایل دارند. کتاب مقدس می‌گوید که اگر شروع به فراموش کردن کنید، روزی دست راست خودتان را هم فراموش خواهید کرد.. من فکر می‌کنم اگر هولوکاست را فراموش کنید، ذهن شما فرسوده می‌شود.  کسانی که از گذشته درس نگرفته‌اند، در آینده محکوم به فنا هستند.»

متن کامل مصاحبه او با «مازیار بهاری» را در فیلم زیر می‌توانید ببینید. ترجمه فیلم در انتهای فیلم آمده است.